Ενύπνια

Ξημέρωσε η μεγάλη μέρα.

Ο ύπνος ταραγμένος από συγκεχυμένες εικόνες με σκηνικό το τοπίο της Κομμούνας των Παρισίων και δράση στα σχολεία της Ελλάδος στο σήμερα. Πανηγυρικοί, ενθουσιασμός, χαμόγελα, τραγούδια, αλλά και κυνηγητό και μάχες με τις δυνάμεις καταστολής, μέσα κι έξω από τα σχολεία, μέσα στις γειτονιές.

«Είμαι έτοιμος», είπα.

Μερικές ώρες αργότερα με χαμόγελα μέχρι τ’ αυτιά, μούσκεμα στον ιδρώτα από την υπερπροσπάθεια, ένιωθα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που υπήρξε ποτέ στον πλανήτη.

Μαζί με άλλους «αιθεροβάμονες», είχαμε καταφέρει να περάσουμε με συντριπτική πλειονότητα τις προτάσεις μας για τα Σχολεία του Αύριο, στο σήμερα. Αγκαλιαστήκανε με απερίγραπτη αποδοχή και απίστευτη ανακούφιση από όλες τις κοινότητες των ανθρώπων που σχετίζονται με τα σχολειά : δασκαλοκαθηγητές, μαθητές, γονείς.

Ο αγώνας της οριστικής ανατροπής της ολιγαρχίας ξεκινούσε από κει που έπρεπε, με τους καλλίτερους οιωνούς :

- Τα σχολεία θ’ άνοιγαν και θα έμεναν ανοικτά με ευθύνη της κοινότητας των Δασκάλων, των Μαθητών και της κάθε τοπικής κοινωνίας, όσες ώρες έκριναν ότι εξυπηρετούν τους σκοπούς τους.

- Όλη η επίσημη διδακτέα ύλη θα έπαιρνε τη θέση της στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

- Δεν θα υπήρχαν ηλικιακές τάξεις πια, αλλά θεματικές ομάδες ενδιαφερομένων.

- Θεματικά μαθήματα θα ορίζονταν σε πρώτη φάση αυτά που διαχρονικώς στήριξαν το γνωστικό υπόβαθρο του άνθρωπου (όπως γραφή/ανάγνωση/απαγγελία, μαθηματικά, ιστοριολογία/ανθρωπολογία, αστρονομία/αστρολογία, φυσική, τέχνες, γυμναστική/επιβίωση κ.ά.) και «σύγχρονα» ενδιαφέροντα (όπως υπολογιστικές μηχανές/τεχνητή νοημοσύνη, θεραπευτικές, διαλογισμός κ.ά.). 
          Απ’ αυτά κάποια θ’ αποτελούσαν τον κορμό της πνευματικής παιδεύσεως (γραφή/ανάγνωση/απαγγελία, μαθηματικά, μουσική, γυμναστική, αστρονομία) και τ’ αλλά θα ήταν προαιρετικής επιλογής.

- Στις πρώτες ηλικίες (το πρώην δημοτικό) η παιδευτική έμφαση θα δινόταν στη γραφή/καλλιγραφία, ανάγνωση/απαγγελία, μουσική και πολύ παιχνίδι.

- Στις ηλικίες της εφηβείας η παιδευτική έμφαση παράλληλα με τον κορμό των βασικών μαθημάτων, θα δινόταν στο «γνώθι σ’ εαυτόν» μέσω της αναγνώρισης/αποδοχής του εαυτού κι άλλων εργασιών στην κατεύθυνση αυτή.

- Η παρακολούθηση από τους Μαθητές των θεματικών ομάδων δεν θα ήταν επιτηρούμενη, ούτε ελεγχόμενη, με αναγκαία όμως συνθήκη τον απόλυτο σεβασμό στη διαδικασία της μάθησης και στους μετέχοντες αυτής.

- Καμμιά βαθμολογία, καμμιά εξέταση, καμμιά αξιολόγηση δεν θα χρησιμοποιείτο, παρά μόνον παιδευτικά εργαλεία ανίχνευσης και ανάδειξης των ταλέντων του καθενός Μαθητή.

- Έμπνευση και όραμα όλων των μετεχόντων στα Σχολεία του Αύριο, θα ήταν να θυμίζουμε και να ενισχύουμε στους νέους ανθρώπους-Μαθητές όλων των ηλικιών, ότι γεννήθηκαν ελεύθερα όντα κι έχουν ηθική υποχρέωση στους εαυτούς και στο Όλον να υπερασπιστούν την ελευθερία τους σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και να υπηρετήσουν την πλήρη εκδήλωση του μεγαλείου της οντότητάς τους.

Η κοινότητα των Δασκάλων έθετε ως όρκο ψυχής και σκοπό ζωής, να Παιδεύει Ελεύθερους, Χαρούμενους κι Ευτυχισμένους Ανθρώπους.

Αλλάζαμε τον ρου της Ιστορίας του Ανθρώπου, Εμείς, Εδώ, Τώρα !

_____

Μόλις χάραζε … Σηκώθηκα γαλήνιος και πήρα μια βαθιά ανάσα. Την ανάσα του ερωτευμένου ανθρώπου. Ήξερα που ήμουν κι από «που» ερχόμουν.

Σκέφτηκα, «σήμερα είναι απλά ένα όνειρο … θα ‘ρθει όμως η μέρα που η πραγματικότητα θα δείχνει το όνειρό μου παρωχημένο».

“I have a dream”  Dr. Martin Luther King