Και μαντινάδες του Έρωτα για κείνη τραγουδάω ...

Νύχτα γλυκιά, ερωτικά θερμή,

πλάι στην παραλία.

Κείνη με ρωτά

κι εγώ της απαντάω …

Κάθε Άνδρας πεθαίνει. Λίγοι όμως πραγματικά ζουν.

Από μικρός είχα αναγνώσματα (κι όχι μόνον), με κείνες τις θρυλικές μορφές ανδρών-ηρώων.

Εκείνων που είχαν οράματα, αξίες, ιδανικά πέρα από την ζωή, πέρα από κείνους.

Ερωτευμένοι !

Μαγευόμουν. Ταξίδευα. Φαντασιωνόμουν.

Ήθελα να τους μοιάσω.

Να υπηρετήσω ιδανικά, ιδέες, αλήθειες, πέρα από την «ζωή», πέρα από μένα ! Να ερωτευτώ.

Κατέληξα να υπηρετώ φόβους και σαρκία.

Έρχεται όμως εκείνη η ημέρα που κάθε άνδρας στην ζωή του πρέπει να πάρει Την Απόφαση :

Να χαθεί στην λήθη της ανυπαρξίας, του θανάτου ή να Ζήσει ;

Εγώ αποφάσισα.