Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Πέρα και πάνω από μας



Κομμάτια σκέψεων που προσπαθούν να συναρμοσθούν σ’ ένα κείμενο που να βγάζει νόημα.

Σκόρπιες εκεί, μέσα στην «αγορά», περιδιαβαίνοντας τις στοές, ακούγοντας τους «δάσκαλους να φιλοσοφούν», σκόρπιες εδώ, στα σύννεφα να παίζουν κρυφτό με τις αχτίδες του χειμωνιάτικου ήλιου.

Ο ήλιος, ο «ήλιος» μου που φωτίζει κάθε μέρα το μυαλό μου, που ζεσταίνει την καρδιά μου, που γλυκαίνει τα συναισθήματά μου. Οδηγός και σύντροφος σε μια πανέμορφη πορεία ζωής. Αγαπημένη σκέψη, παρέα μου μέρα και νύχτα.

Οι αλλαγές με έχουν πλημμυρίσει, με παρασύρουν σαν εκείνο το «ζωηρό» ποτάμι που με ταξίδεψε πριν χρόνια.

Είμαι ευτυχισμένος γιατί «είμαι» κι «είναι» κι εκείνη. Είναι υπέροχο, είναι φανταστικά διαφορετικό να «είμαστε» και να μην σε βλέπω, να μην με βλέπεις ! Πέρα και πάνω από σώματα, η βεβαιότητα που εκμηδενίζει τα φαινόμενα, τις πεποιθήσεις, ότι ξέραμε χθες.

Τις προάλλες με ρώτησες αν περιμένω κάτι. Σου απάντησα «τίποτα». Δεν σου είπα τη συνέχεια …

Δεν περιμένω «τίποτα» γιατί είμαι βέβαιος.

Το ταξίδι που ξεκίνησε πριν 19 μήνες, που «ήρθε» σχεδόν από το πουθενά, ως δώρο και για τους δυo μας, είναι ακόμα ανολοκλήρωτο. Όπως δεν ορίσαμε την αρχή, γιατί δεν αφορά μόνο «εμάς», έτσι δεν μπορούμε να ορίσουμε και το τέλος πριν πραγματικά ολοκληρωθεί.

Είναι πέρα απ’ αυτά που ξέραμε, είναι πάνω από τους φόβους μας. Είναι ένα «εμείς» που ήρθε να ενώσει, να μετασχηματίσει, ν’ αποκαλύψει. Κι αυτά δεν τ’ «αγγίξαμε» καν !

Η, συμβατικά, νέα χρονιά που ξημερώνει θα είναι αποκαλυπτική !

Θα είμαι. Όπως ξέρω ότι θα είσαι κι εσύ, λατρεμένη μου !