Τρίτη 28 Απριλίου 2015
Σάββατο 18 Απριλίου 2015
Τα πάντα εν σοφία εποίησες
Το
χαμόγελο.
Την
ανάσα.
Το
φιλί.
Το
χάδι.
Τον
έρωτα.
Την
αγάπη.
Τον θυμό.
Τον εγωισμό.
Τη ζήλια.
Την ανασφάλεια.
Τον κυνισμό.
Την απόρριψη.
Τη φυγή.
Και πορεύτηκες με ακλόνητο
τρόπο στην αυτοαναίρεσή σου. Στην αυτοκαταστροφική αναγέννησή σου με όλα τ’
άλλα κλεισμένα απ’ έξω σου.
Με παρατηρώ, παρατηρώντας
σε. Με σκέφτομαι, σκέφτοντάς σε. Και με θυμάμαι, θυμώντας σε ξανά. Και ξανά ...
Και σ’ αυτή την αέναη ψευδαίσθηση του «έτσι
είναι» που δεν είναι, η έλξη τείνει να μετασχηματίζεται σε μια οιωνεί
ένωση. ? Μπορεί. Όλα είναι πιθανά στο πεδίο των
απεριορίστων δυνατοτήτων και της απέραντης ποικιλίας.
στη νιογέννητη απριλιάτικη σελήνη
Σάββατο 11 Απριλίου 2015
Ό,τι γνωρίζεις
Το μέγεθος της άγνοιας
είναι ευθέως ανάλογο της σημασίας των πραγμάτων που δεν γνωρίζεις.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή που
επιτέλους θα αναγνωρίσεις την πλάνη του «παιχνιδιού» αυτού και θα καταλάβεις, πως
δεν έχει καμμιά σημασία να γνωρίζεις, αλλά απλά να είσαι. Ο εαυτός σου, η
ενστικτώδης παρόρμησή σου, το κρυστάλλινο συναίσθημά σου.
Η μόνη αλήθεια που σε
αφορά, είναι η αλήθεια που σου ταιριάζει. Η αλήθεια της στιγμής που έρχεται
αβίαστα να σε κατακλύσει, να σε κατακτήσει. Μέχρι την επόμενη στιγμή που θα
συνθλιβεί από την επόμενη ταιριαστή αλήθεια.
Γι’ αυτό μη γατζώνεσαι σε
καμμιά αλήθεια όσο βράχινη κι αν είναι, όσο κι αν σε γοητεύει η χάρη της.
Κυριακή 5 Απριλίου 2015
μη ξεχάσεις
μη το κάνεις,
αν αγαπάς εκείνα τα
τρυφερά χέρια που σε σκεπάζουν όταν έχεις αποκάμει στον καναπέ.
μη το κάνεις,
αν νιώθεις θεός όταν σε
κυττάνε εκείνα τα μάτια που λιώνουν για σένα.
μη το κάνεις,
αν ανεμοθροΐζει το φυλλοκάρδι
σου κάθε φορά που βυθίζεσαι στο βυθό εκείνης της ταινίας με την “Principessa”.
μη το κάνεις,
αν τραντάζεσαι από τα
γέλια κάθε φορά που βλέπεις τις ατσούμπαλες κινήσεις γνωριμίας με το περιβάλλον
εκείνου του μικρού πλάσματος που σύντομα θα γίνει καθ’ εικόνα και ομοίωση αυτού
που το γέννησε.
μη το κάνεις.
μη ξεχάσεις
ποιος είσαι,
από που έρχεσαι,
που ονειρεύεσαι να πας.
μη το κάνεις.
μη ξεχάσεις να είσαι το
καμάρι του είδους σου,
όχι η ντροπή του.
Παρασκευή 3 Απριλίου 2015
με θυμίζεις
Σε λατρεύω γιατί δεν
φοβάσαι να τσαλακώσεις την εικόνα. Γιατί δεν φοβάσαι να εκθέσεις την ατέλεια.
Γιατί δεν φοβάσαι να παίξεις και να σαρκάσεις τα «ιερά» και τα «όσια». Γιατί
δεν φοβάσαι να καμπυλώσεις τα όρια, προς τα «κάτω» ή προς τα «πάνω», προς τα
«δεξιά» ή προς τ’ «αριστερά». Είσαι ο εαυτός σου όπως τον νιώθεις κι όπως σου
ταιριάζει στην στιγμή. Είσαι εσύ. Και με το να είσαι εσύ, είμαι κι εγώ. Γι’
αυτό σ’ αγαπώ ! Γιατί μου θυμίζεις να μ’ αγαπώ ...
Τετάρτη 1 Απριλίου 2015
Διάβασα κάπου
«Τι Σπατάλη!
είμαστε τόσο μεγαλειώδη όντα και ξοδευόμαστε σε "κάτι
πράγματα μικρά"...»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)