ϖαραδοχές

Μέχρι σήμερα γνωρίζεις, έχεις βιώσει και όλα, υποκειμενικά και αντικειμενικά, λένε ότι δεν μπορείς ν' αλλάξεις το παρελθόν σου. «Ο γέγονε, γέγονε».

Κι εγώ ρωτώ : υπάρχει πιθανότητα, υπάρχει έκδοχο, αυτή η παραδοχή ΚΑΙ να μην ισχύει ;

Δηλαδή, άλλοτε να ισχύει κι άλλοτε να μην ισχύει ;

Υπάρχει περίπτωση αν αλλάξεις στο παρόν σου το βίωμα και την ανάμνηση του παρελθόντος, ν' «αλλάξεις» το παρελθόν ;  Αν αλλάξεις την παραδοχή ν' αλλάξεις και το αποτέλεσμα αυτής ;

Αν δεν υπάρχει χρόνος, όπως ισχυρίζεται η επιστήμη, αλλά μόνον χώρος και απλά ο χρόνος είναι η καμπύλωση του χώρου, τότε αν το μέλλον είναι το αποτέλεσμα του παρόντος τότε γιατί και το παρελθόν να μην γίνεται αποτέλεσμα των παραδοχών του παρόντος ; Κι εφόσον παρόν δεν υπάρχει, αλλά μόνον παρελθόν και μέλλον, κι εφόσον δεν υπάρχει χρόνος αλλά μόνον καμπύλωση του χώρου, τότε γιατί στην καμπύλωση αυτή το παρελθόν να μη γίνεται μέλλον και το μέλλον να γίνεται παρελθόν ;

Πόσο σίγουρος είσαι ότι αυτό που έχεις βιώσει στο παρελθόν, τη στιγμή που το σκέφτεσαι στο παρόν ως ανάμνηση, δεν είναι παρά ένα αδρό περίγραμμα μια εικαζόμενης πραγματικότητας του παρελθόντος ;

Αν λοιπόν δεχθούμε ότι δεν υπάρχει χρόνος, τότε εκλείπει και η γραμμικότητα αυτού καθώς επίσης και η «κατεύθυνση» αυτού από το παρελθόν στο μέλλον. Δηλαδή, αλλάζοντας τις παραδοχές, αλλάζει το αποτέλεσμα αυτών.

Άρα γε, μήπως το «όλα είναι» είναι «ϖλάσματα» παραδοχών/αποδοχών κι όχι μέρος μιας πραγματικότητας που αντικειμενικά υφίσταται ;